Ο μύθος λέει ότι η θεά Αθηνά ,προστάτιδα των καλών τεχνών και της χειροτεχνίας εφηύρε τον αργαλειό και έκανε δώρο στους ανθρώπους την υφαντική τέχνη. Στη Μινωική περίοδο η τέχνη αυτή γνώρισε μεγάλη ακμή και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά με τεχνικές που διασώθηκαν απαράλλακτες μέχρι τη σύγχρονη εποχή, καθώς μέχρι και πριν από κάποιες δεκαετίες προσέφερε ένα είδος αυτάρκειας σε κάθε νοικοκυριό που είχε δικό του αργαλειό.
Στα τέλη του καλοκαιριού του 2020, επισκεφτήκαμε τα Ανώγεια της Κρήτης, όπου συναντήσαμε μια από τις τελευταίες υφάντρες, να υφαίνει στον αργαλειό και παρά τα 87 της χρόνια με ζήλο και μεράκι χτυπούσε το πέταλο και πετούσε δεξιότεχνα τη σαΐτα, δημιουργώντας ένα μοναδικό έργο τέχνης. Εντυπωσιασμένοι από το αποτέλεσμα, μάς γεννήθηκε η ιδέα να βοηθήσουμε, στο βαθμό που μπορούμε στην επιβίωση αυτής της μοναδικής τέχνης, που έχει τις ρίζες της στα βάθη των αιώνων .
Εμπνευσμένη από το παραδοσιακό κρητικό σακίδιο πλάτης, τη λεγόμενη βούργια, που έφεραν μαζί τους οι Κρητικοί για πολλούς αιώνες. Είναι εξολοκλήρου χειροποίητο προϊόν, όπου το μπροστά μέρος του είναι υφασμένο στον παραδοσιακό αργαλειό. Στη συνέχεια και ύστερα από ειδική επεξεργασία για να παραμένει σταθερό, ενώνεται με τα δερμάτινα μέρη ώστε να μας δώσει το τελικό αποτέλεσμα.
Εμπνευσμένο από μια κληρονομιά αιώνων σε μια σύγχρονη εκδοχή.
